Naša istorija

   Još u 19. veku u Pančevu su postojala brojna zanatlijska, radnička, đačka, crkvena i druga diletantska udruženja i grupe koje su negovale horsko, dramsko, folklorno i muzičko stvaralaštvo. Takve tendencije bujale su i na početku 20. veka, pa se pamti diletantska grupa „Sloboda“ osnovana 1919. godine koja je ubrzo prerasla u radničko umetničko društvo koje je postojalo do 1924. godine.

  Posle ove godine bilo je više pokušaja obnavljanja nekadašnjih i osnivanja novih grupa sličnog karaktera, ali oni su bili neuspešni. Tek 1936. godine Mesno sindikalno veće započelo je rad na formiranju radničkog kulturno-umetičkog društva i do kraja godine vlastima podnela dokumentaciju za registraciju društva „Abrašević“. Međutim, odlukom tadašnjeg vladajućeg režima zahtev za registraciju kulturno-umetničkog društva je odbijen. Mesno sindikalno veće bilo je uporno i istrajno u svojoj nameri, pa je početkom proleća 1937. godine realizovalo nekoliko javnih nastupa, obzirom na to da je organizovanje i rad Društva tekao bez ikakvih poteškoća. Nakon zalaganja dr Dušana Dude Boškovića kod Vase Isajilovića, tadašnjeg predsednika pančevačke opštine i preporuka koje su stigle iz Beograda, 30. maja 1937. godine vlast je odobrila da bude registrovana radnička umetnička grupa „Abrašević“, kao ogranak istoimenog društva iz Beograda.

  Za vrhunske rezultate u folkloru koje je „Abrašević“ ostvarivao nesumnjivo je najveća zasluga Dobrivoja Putnika. Profesionalno angažovan u Nacionalnom ansamblu „Kolo“, uvek je nalazio vremena za „Abrašević“, njegovu pravu laboratoriju igre. U muzičkim sekcijama, pored hora i grupe pevača, postojao je i stalni narodni orkestar, zabavni orkestar i tamburaški orkestar.

   Kroz „Abrašević“su prošla mnoga poznata imena iz sveta kulture, umetnosti, nauke, privrede, sporta. Prema nekim rekonstrukcijam, od svog osnivanja do današnjeg dana, kroz „Abrašević“ je prošlo između 14 000 i 15 000 aktivnih i pomažućih članova i simpatizera.„Abrašević“ je najveći broj nastupa imao u Pančevu, što je i prirodno, ali je svoje programe priređivao i širom tadašnje države. Spisak mesta u kojima je društvo nastupalo nemoguće je sačiniti.

  Do 2000. godine priređeno je blizu 2500 koncerata i nastupa. Već 1945. godine „Abrašević“ je gostovao u Vršcu. Potom su usledili: Beograd, Novi Sad, Zagreb, Bačka Palanka, Vinkovci, Čačak, Gornji Milanovac, Kovin, Plandište, Kumanovo, Ruma, Kovačica, Bela Crkva, Opovo, Loznica, Alibunar, Sombor, Knjaževac, Priština, Split, Bečej, Ljubljana, Prijedor, Ohrid, Maribor, Velenje, Sarajevo, Skoplje, Banja Luka, Osijek, Zenica, Subotica, Prizren, Podgorica, Kikinda, Pljevlja, Kosovska Mitrovica, Bar, Niš, Mostar i još mnogi drugi gradovi. Nepotpuna evidencija kaže da je „Abrašević“ priredio 300 koncerata u inostranstvu, u Nemačkoj, Austriji, Francuskoj, Holandiji, Švajcarskoj, Monaku, Italiji, Rumuniji, Bugarskoj, Grčkoj, Mađarskoj, Turskoj, Danskoj, Ukrajini, Portugalu, Tunisu.

  Kulturno-umetničko društvo „Abrašević“ bilo je akter mnogih umetničkih, sportskih, privrednih, turističkih, ali i političkih manifestacija. Godine 1980. u prestižnom Centru „Sava“ „Abrašević“je bio jedini vojvođanski ansambl koji je priredio program za učesnike kongresa UNESKO-a. Pored toga, učestvovao je u pratećim programima „Zimske olimpijade“ u Sarajevu 1984. i nastupio je u pratećim programima „Univerzijade 1987“ u Zagrebu, opet kao jedini iz Vojvodine.

  Radeći na očuvanju kulturne baštine ovog podneblja „Abrašević“ i njegovi najbolji članovi ostavvili su više audio i video snimaka u arhivama RTV-a Novi Sad i RTV-a Beograd. Ti snimci su: „Banatska svadba“, koreografija „Vojvodina“, koreografija „Banat“, banatska muzika na gajdama i stare banatske narodne psme. Zahvaljujuću svemu tome „Abrašević“ je nosilac najviših priznanja, odlikovanja, plaketa i društvenih, kulturno-umetničkih i stručnih nagrada. Te nagrade su: Orden zasluga za narod, Prvomajska nagrada saveza sindikata, Nagrada oslobođenja Vojvodine, „Iskra kulture Vojvodine“, Plaketa SUBNOR-a Jugoslavije, Oktobarska nagrada opštine Pančevo. Umetnički rukovodioci ičlanovi Društva poneli su priznanja kao što su „Vukova nagrada“, „Iskra kulture Vojvodine“ i Oktobarska nagrada Pančeva.